نمی دانم پس از مردن چه خواهد شد.

نمی خواهم بدانم کوزه گر با خاک اندامم چه خواهد ساخت.

ولی بسیار مشتاقم،

که از خاک گلویم سوتکی سازد،

گلویم سوتکی باشد،

به دست کودکی شیطان و بازیگوش.

و او یکریز و پی در پی

دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد.

و آوای گلویم پر کند سرتاسر گیتی

و خواب خفتگان آشفته و آشفته تر سازد.

بگیرد او بدین ترتیب

تاوان سکوت و اختناق مرگبارم را.

شعر از : موسوی اهری

من این آقای موسوی اهری رو نمیشناسم و غیر از این شعر هم هیچ شعری از ایشان بلد نیستم، این شعر رو هم تو یکی از کتابهای آقای محمود حکیمی دیدم فکر کنم اسم کتاب بود هزار و یک حکایت تاریخی ، این شعر رو همونجا حفظ کردم وحالا خیلی علاقمندم که اشعار دیگری رو از اقای موسوی بخونم اگر کسی از دوستان اطلاعاتی از ایشان دارد ممنون میشم اگر منو در جریان بگذارند.