این هم شعری مردانه از ملک الشعرای بهار،

مرد باید اینجوری باشد:

دو رویه زیر نیش مار خفتن

سه پشته روی شاخ مور رفتن

تن روغن زده با زحمت و زور

میان لانه زنبور رفتن

به کوه بیستون بی رهنمایی

شبانه با دو چشم کور رفتن

میان لرز و شب با جسم پر زخم

زمستان زیر آب شور رفتن

برهنه زخمهای سخت خوردن

پیاده راههای دور رفتن

به پیش من هزاران بار خوشتر

که یک جو زیر بار زور رفتن

در دیوانهای بسیاری از شعرا اشعاری با مضامین بالا می توان یافت،

شعر زیر هم نمونه ای از اینگونه اشعار است که جامی سروده است:

به دندان رخنه در فولاد کردن

به ناخن راه در خارا بریدن

فرو رفتن به آتشدان نگونسار

به پلک دیده آتشپاره چیدن

به فرق سر نهادن صد شتر بار

زمشرق جانب مغرب دویدن

بسی بر جامی آسانتر نماید

که بار منت دونان کشیدن

علاوه بر زیبایی مضامین این گونه اشعار،یک نکته جالب دستوری نیز در این گونه اشعار نهفته است و آن اینکه این گونه اشعار هر چقدر هم که طولانی باشند، در شمارش جملات از دو جمله تجاوز نمی کنند، برای مثال دو شعر بالا هر کدام فقط یک جمله هستند.

باور نمی کنید؟ دوباره شعرها را با دقت بخوانید.