هر کی میگه عاشق و بیقرارتم، دروغه
هر لحظه با گریه در انتظارتم ، دروغه
هر کی میگه رفیقتم، دشمن جونه
پیمونه محبتش ساغر خونه
هر کی میگه اسیر اون نگاهتم دروغه
تو لحظه های خستگی پناهتم دروغه
هر کی برای گریه شونه هاش پناهه
رخش چو روز روشن و دلش سیاهه
رنج پیاپی مکش ای مهربون
مست دقایق مشو ای بی نشون
قدر دل غم زده ات را بدون
دست ارادت مده با هر کسی
عطر گل یاس ندارد خسی
آخر قصه به کجا می رسی؟
پرده جانکاه ظلمت را بسوزان
ای دل من شعله آهت کجاست؟
جانم از این تیرگیها بر لب آمد
 آسمان عمر من ماهت کجاست؟