چند وقت پیش یک جایی مطلب زیبایی را در مورد استقبال شعری شعرا از یکدیگر می خواندم که یکی از آن موارد خیلی نظرم را به خود جلب کرد بسیار مناسب دیدم که آن مطلب را اینجا نقل کنم تا دوستانم هم از خواندن آن لذت ببرند:

قضیه از این قرار است که حافظ علیه الرحمه در شعر معروف خود می فرماید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

هاتف اصفهانی به استقبال این بیت رفته و می گوید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن کس چیز می بخشد ز ملک خویش می بخشد

نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را

استاد شهریار هم به استقبال این ابیات هاتف رفته و می فرماید:

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را

هر آن کس چیز می بخشد به سان مرد می بخشد

نه چون هاتف که می بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند

نه بر آن ترک شیرازی که شور افکنده دلها را

شاد و پیروز باشید.