تا گلو گريه کند بغض فراهم شده است

چشم ها بس که مطهر شده ، زمزم شده است

نه فقط شاعر اين شعر عزا پوشيده است !

وازه هايش همه ، همرنگ محرم شده است

ظهر داغي ست ، عطش ريزي روحم گوياست

از سرم سايه ي طوبا نفسي کم شده است

(( هر که دارد هوس اش )) نه ! عطش اش بسم الله

راه عشق است و به اين قاعده ملزم شده است

سوگواران شما مرثيه خوان خويش اند

بي سبب نيست که عالم همه ماتم شده است

(( من ملک بودم و فردوس برين )) مي داند

اين ملک شور که را داشت که آدم شده است

من نه مداحم و نه مرثيه سازم – اما