چندی پیش یک حدیث زیبایی منسوب به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را در جایی خواندم که می‌فرمود: «روزگاری برای امت من خواهد آمد که در آن، پنج چیز را دوست می‌دارند و پنچ چیز را فراموش می‌کنند: 1ـ حکومت را دوست می‌دارند و عدالت را فراموش می‌کنند. 2ـ مال را دوست می‌دارند و زکات را فراموش می‌کنند. 3ـ قصرها را دوست می‌دارند و قبرها را فراموش می‌کنند. 4ـ زندگی را دوست می‌دارند و مرگ را فراموش می‌کنند. 5ـ دنیا را دوست می‌دارند و آخرت را فراموش می‌کنند.» حدیث بسیار تکان‌دهنده‌ای بود. همان جمله اولش مرا یاد غوغای انتخابات و سر و دست شکستن نامزدها برای کسب رای بیشتر و تکیه زدن بر اریکه قدرت انداخت. به راستی که اینها حکومت را دوست می‌دارند ولی عدالت را فراموش کرده‌اند. اصلا هیچ‌یک از اینها از خود نمی‌پرسد که من که در پس کسب رای مردم هستم، آیا می‌توانم عدالت را هم برقرار کنم، یا اینکه نتیجه حکومت چند روزه یا چند ساله من، چیزی جز ظلم بیشتر و ناعدالتی بیشتر نخواهد شد؟ به راستی اینها با مغولان چه فرقی دارند؟ تنها فرقشان در نحوه رسیدن به قدرت است و گرنه نتیجه قدرت یافتن هر دو قشر، چیزی جز ظلم بیشتر برای مردم نبود. اینجا بود که بی‌اختیار یاد این قصیده زیبای سیف فرغانی افتادم که به هنگام حمله مغولان بر ایران آن را سروده است. آوردم تا شاید آنهایی که الان قدرت در دستشان است، کمی بیاندیشند.

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد

هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب

بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

باد خزان نکبت ایام ناگهان

بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام

بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز

این تیزی سنان شما نیز بگذرد

چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد

بیداد ظالمان شما نیز بگذرد

در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت

این عوعو سگان شما نیز بگذرد

آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست

گرد سم خران شما نیز بگذرد

بادی که در زمانه بسی شمعها بکشت

هم بر چراغدان شما نیز بگذرد

زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت

ناچار کاروان شما نیز بگذرد

ای مفتخر به طالع مسعود خویشتن

تأثیر اختران شما نیز بگذرد

این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید

نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد

بیش از دو روز بود از آن دگر کسان

بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد

بر تیر جورتان ز تحمل سپر کنیم

تا سختی کمان شما نیز بگذرد

در باغ دولت دگران بود مدتی

این گل، ز گلستان شما نیز بگذرد

آبی‌ست ایستاده درین خانه مال و جاه

این آب ناروان شما نیز بگذرد

ای تو رمه سپرده به چوپان گرگ طبع

این گرگی شبان شما نیز بگذرد

پیل فنا که شاه بقا مات حکم اوست

هم بر پیادگان شما نیز بگذرد

ای دوستان! به نیکی خواهم دعای سیف

یک روز بر زبان شما نیز بگذرد